Farby antyelektrostatyczne stosowane są w miejscach, gdzie zjawisko elektryzacji antystatycznej jest niepożądane lub niebezpieczne. Zabezpieczanie przedmiotów i instalacji powłoką antyelektrostatyczną jest elementem ochrony przeciwpożarowej. Dowiedz się, czym jest elektryzacja antystatyczna, dlaczego zjawisko to jest groźne i jakie powłoki mogą temu przeciwdziałać.
Elektryzacja antystatyczna to zjawisko fizyczne, które można zaobserwować w trakcie zwykłych, codziennych czynności. Popularne „elektryzowanie się” włosów czy widzialne iskry przeskakujące między dłonią a różnymi przedmiotami to właśnie elektryzacja antystatyczna. Zjawisko to polega na nadmiernym gromadzeniu się ładunków elektrycznych na materiałach o niskim przewodnictwie i dużym oporze powierzchniowym. Może ono przybierać dużo większe rozmiary. Tak powstała iskra, może stać się przyczyną pożaru, o ile warunki w środowisku będą sprzyjać roznieceniu ognia (mogą to być materiały łatwopalne takie jak papier czy drewno). Dlatego w miejscach, gdzie istnieje wysokie ryzyko wybuchu pożaru, stosuje się farby specjalistyczne o właściwościach antyelektrostatycznych do zabezpieczania przedmiotów, maszyn i powierzchni użytkowych.
Jakie związki antyelektrostatyczne dodaje się do farb?
Jako dodatki do farb stosowano początkowo sadzę, grafit, związki organiczne o silnie spolaryzowanej strukturze i zdolnościach dyfuzyjnych do wierzchniej warstwy powłoki. Obecnie stosuje się pigmenty nieorganiczne, które pozwalają uzyskiwać powłoki o trwalszych właściwościach antystatycznych i dowolnej kolorystyce. Najczęściej wykorzystywane są czwartorzędowe sole amoniowe, związki anionowe zawierające fosfor lub siarkę oraz tzw. antystatyki niejonowe, czyli pochodne amidowe, aminowe oraz estry gliceryny. Mogą być one dodawane do różnych rodzajów farb przemysłowych, na przykład farb epoksydowych na bazie wody lub poliuretanowych na bazie rozpuszczalnika. Wybór rodzaju farby musi być podyktowany rodzajem powierzchni i miejscem zastosowania.
