Przy doborze zabezpieczeń antykorozyjnych posługujemy się normą PN- EN ISO 12944, a także naszym doświadczeniem.

W celu zapewnienia prawidłowej i jak najlepszej ochrony antykorozyjnej niezbędne jest określenie następujących parametrów:

  • rodzaju środowiska korozyjnego – aby ułatwić określanie środowiska eksploatacji zabezpieczanych powierzchni utworzono 5 następujących kategorii korozyjności atmosfery: od C1- (środowisko bardzo czyste bez kondensacji wilgoci) poprzez  C2, C3, C4 do środowisk C5-I oraz  C5-M – obszarów o największym zanieczyszczeniu powietrza gazami korozyjnymi takimi jak tlenki siarki i azotu, o ciągłej zawartości pary wodnej i jej kondensacji oraz obszarów z dużym występowaniem soli NaCl. Dla zanurzenia lub zakopania w gruncie utworzono kategorie Im1 – Im3 (Tab. 1);
  • rodzaju podłoża do zabezpieczenia:

– stal, stal ocynkowana, aluminium, żeliwo;

– stare powłoki (określenie ich rodzaju, przyczepności, stopnia degradacji) itp.;

  • planowanego stopnia przygotowania powierzchni (prrzygotowanie powierzchni z użyciem narzędzi ręcznych i z napędem mechanicznym, czyli: skrobanie, szczotkowanie, szlifowanie, itp. lub przygotowanie powierzchni za pomocą obróbki strumieniowo-ściernej), (Tab.2);
  • oczekiwań odnośnie trwałości systemu (nie jest to jednoznaczne z gwarancją!): L-niska do 5 lat, M- średnia 5-15 lat i H- powyżej 15 lat;
  • dokładnego określenia koloru nawierzchni – barwione  wyroby nie podlegają zwrotowi ani wymianie na inne kolory.
Kategoria korozyjności Przykłady środowisk typowych dla klimatu umiarkowanego
Na zewnątrz Wewnątrz
C 1 bardzo mała Ogrzewane budynki z czystą atmosferą np. biura, sklepy, szkoły, hotele.
C 2 mała Atmosfery w małym stopniu zanieczyszczone. Głównie tereny wiejskie. Budynki nieogrzewane, w których może mieć miejsce kondensacja, np. magazyny, hale sportowe.
C 3 średnia Atmosfery miejskie i przemysłowe, średnie zanieczyszczenie S02. Obszary przybrzeżne o małym zasoleniu. Pomieszczenia produkcyjne o dużej wilgotności i pewnym zanieczyszczeniu powietrza, np. zakłady spożywcze, pralnie, browary.
C 4 duża Obszary przemysłowe i obszary przybrzeżne o średnim zasoleniu. Zakłady chemiczne, pływalnie, stocznie remontowe statków i łodzi.
C 5 – l    bardzo duża (przemysłowa ) Obszary przemysłowe o dużej wilgotności i agresywnej atmosferze. Budowle lub obszary z prawie ciągłą kondensacją i dużym zanieczyszczeniem.
C 5 – M   bardzo duża
( morska )
Obszary przybrzeżne i oddalone od brzegu w głąb morza o dużym zasoleniu. Budowle lub obszary z prawie ciągłą kondensacją i dużym zanieczyszczeniem.
Podwyższona temperatura, chemikalia Zewnętrzne i wewnętrzne powierzchnie stalowe narażone na działanie wysokiej temperatury, chemikaliów itp. np paleniksa, odprowadzenia spalin, kominy, rurociągi technologiczne o podwyższonej temperaturze.

Tab. 1

Zanurzenie w wodzie lub zakopanie w gruncie.

Kategoria Środowisko Przykłady środowisk i konstrukcji
Im 1 Woda słodka Instalacje rzeczne, zakłady hydro-energetyczne.
Im 2 Woda morska lub lekko zasolona Tereny portów z konstrukcjami, takimi jak wrota śluzy, stopnie wodne, mola, konstrukcje na morzu.
Im 3 Grunt Podziemne zbiorniki, pale stalowe, rurociągi stalowe.

 Stopnie przygotowania powierzchni 

St

Przygotowanie powierzchni z użyciem narzędzi ręcznych i z napędem mechanicznym, czyli:
skrobanie, szczotkowanie, szlifowanie, itp. Przed przystąpieniem do oczyszczenia należy usunąć
mechanicznie (za pomocą ścinania lub dłutowania) grube warstwy rdzy. Należy również usunąć
widoczny olej, smar i pył. Po oczyszczeniu powierzchnię należy oczyścić z pyłów i odpadów, a
następnie dokładnie umyć wodą pod ciśnieniem (korzystnie z dodatkiem detergentu)

St 1

Lekkie przeszczotkowanie powierzchni. Cała powierzchnia przeszczotkowana dwukrotnie –
ruch szczotki tam i z powrotem.

St 2

Na oglądanej bez powiększenia powierzchni nie może być oleju, smaru, pyłu, słabo
przylegającej zendry, rdzy, powłoki malarskiej i obcych zanieczyszczeń.

St 3

Wymagania tak jak dla St 2 z tą różnicą, że powierzchnię należy czyścić, dopóki nie nabierze
metalicznego połysku (od metalowego podłoża).

Sa

Przygotowanie powierzchni za pomocą obróbki strumieniowo-ściernej. Przed obróbką należy
usunąć mechanicznie (za pomocą ścinania lub dłutowania) grube warstwy rdzy. Należy również
usunąć widoczny olej, smar i pył. Po obróbce powierzchnię należy oczyścić z pyłów i odpadów

Sa 1

Zgrubna obróbka strumieniowo-ścierna. Na oglądanej bez powiększenia powierzchni nie może
być oleju, smaru, pyłu ani słabo przylegającej zendry, rdzy, powłoki malarskiej, czy obcych
zanieczyszczeń.

Sa 2

Gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna. Na oglądanej bez powiększenia powierzchni nie
może być oleju, smaru, pyłu, większych śladów zendry, rdzy, powłoki malarskiej, czy obcych
zanieczyszczeń. Wszelkie szczątkowe zanieczyszczenia silnie przylegają.

Sa 2,5

Bardziej gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna. Na oglądanej bez powiększenia powierzchni
nie może być oleju, smaru, pyłu, zendry, rdzy, powłoki malarskiej, czy obcych zanieczyszczeń.
Mogą pozostać jedynie ślady zanieczyszczeń w postaci plamek w kształcie kropek lub pasków

Sa 3

Obróbka strumieniowo-ścierna do stali wzrokowo czystej. Na oglądanej bez powiększenia
powierzchni nie może być oleju, smaru, pyłu, zendry, rdzy, powłoki malarskiej, czy obcych
zanieczyszczeń. Powierzchnia powinna mieć jednolitą metaliczną barwę.